Uansett hvor bakfulle og jævlige de blir av dette i morgen -- sammen er vi mindre alene!

Luna ?????

Ååå for et fint klipp!

For et herlig klipp. Det hele ble nesten som et innvielsesrituale eller en dåp. Gunnhild er nå definitivt en del av hybelgjengen, og har fått seg ordentlige venner som vil støtte henne ❤️ Og når hun glir tilbake til gamle vaner ved å bli værende alene ved bordet, så merker de det og henter henne inn igjen. Herlig! Faith in mankind ?

Blått hjerte for Sara eller ???

Gunhild & Peter? mhhh... I ship it!!

For Ivar er diktet en tradisjon
men han får ikke fullført sin ambisjon
om flott proklamering,
applaus og brilljering
Her er ulike viljer i full kollisjon ?

«Hei! Peter! Ta deg ei øl då!» Ivar veivar med ei flaske og er på tilbodssida. Han veit at eg ikkje vil ha. Eg må riste på hovudet og smile, han nikkar og seier det er greitt. Det er det same kvar gong; folk spør om eg vil ha drikke, eg seier neitakk. Fleire gonger i løpet av kvar fest. Som eit rituale eg må gjennom.

Og så pleier det å vere nokon som spør: «Men kan du ikkje drikke fordi om du er kristen?». Klart eg kan det. Det står i Bibelen at alt er lov, men det er ikkje alt som gagnar; altså ikkje alt som er bra. Eg treng berre å sjå meg rundt her. Der er Gunnar. Han måtte flytte i fosterheim på grunn av foreldre som drakk. Og Elise har ei søster som sit i rullestol på grunn av ein fyllekøyrar. Når eg er så heldig å kjenne Gud, og han ber meg elske min neste; kvifor skal eg då buke alkohol?
Eg er ein person som tenker nøye gjennom kva eg gjer og kvifor. Det må vere samanheng mellom dei verdiane eg står for og det eg gjer. Ettersom Ivar sette an tonen med eit dikt, kjem eg på ei linje frå Ibsen sitt stykke om presten Brand som sa «Vær ikke ett i dag, i går, og noe annet om et år. Det som du er, vær fullt og helt, og ikke stykkevis og delt».
No gjekk det ikkje så bra med Brand i stykket til Ibsen, men det var det vel fleire årsaker til. Det ville ikkje gått så bra om alle var som Per Gynt heller. Vingle hit og dit og ikkje stå for noko som helst.

Altså, eg likar festar til eit visst punkt. Før folk byrjar å snakke utydeleg og bli sure eller lei seg. Festane startar alltid hyggeleg og eg kan vere einig i at det er lettare å få praten til å gå når folk har drukke litt. Det skjer noko med stemninga. Alle forventar at gode ting skal skje. Det blir på ein måte lov å gi komplimentar, vere vittig, gi ein klem. Det er akkurat som alkoholen blir eit signal om at «No skal vi ha det gøy!» Sannsynlegvis kunne det same skjedd om vi bestemte oss for å bytte ut øl med partybukser. Som at «No har vi tatt på dei rare buksene! Det er signalet for at moroa kan byrje!»

Etterkvart pleier festane å bli sånn.... Ikkje så trivelege lenger. Folk byttar liksom fjes og eg får ikkje kontakt lenger. Då ser eg berre rotet og tenker på at det blir mykje å rydde opp i dagen etterpå. Ein ting er sikkert. Så lenge eg brukar partybukser i staden for øl, slepp eg i alle fall å bli bakfull.

Ho er opgitt og irritert på Ivar?