I missed them so much ♥️

Ikkje la bananen bli brun!!!!!!!!!!! ???????????????????????????????????

Peter: Eg sa sorry?

Gunnhild har kledd seg mye i gul, men de siste dagen har hun kledd seg i grønn. Er det fordi luna også har kledd seg i grønn? Men nå hun brun! Kom igjen Gunnhild! <3

OG LIKER LIKER !!!!! :´´´´´´)))))))

Skal Alex nå bli "Mannen med månen"?
Og er det et slags frampek?

yayayaya!!! henge edru!!! wohooo!!

Hvorfor har ikke Sara det legendariske blå håret mere : ( Det var så sykt kult <3

Sara er sjalu og i siste episode blir det gunnhild og sara istedenfor

Loved they are together and chill???? miss them so much hope we can see more of them together!!! Also love the banana is a yellow!!!and yellowbanana heart?? it's so much like lovleg lol it's brilliant

... but “Peter” has such beautiful curly hair ?

Peter var ganske sliten etter konfirmanthelga; det hadde blitt seine kveldar. Men det som hadde vore mest krevjande var alle spørsmåla han hadde fått. «Er du sånn personleg kristen?» «Har du vore kristen alltid?» «Kva trur du Jesus meinte med at…? Ja, det eine og det andre. Det virka som om konfirmantane trudde han var vaksen og hadde greie på alt. Presten slapp billeg unna, for alle ville berre snakke med Peter og dei andre ungdomsleiarane. Det var litt overveldande.

Peter hadde halde ei andakt for konfirmantgjengen fredagkvelden. Den handla om at bildet vi har av Gud endrar seg frå vi er barn til vi blir vaksne. Han hadde sett ut over gjengen med litt flakkande blikk og kremta usikkert før han starta. «Det er kanskje mange av dykk som har sett for seg Gud som ein snill, gammal gubbe med krøllar og langt skjegg som sit oppe i skyene» Stemma hadde vore litt ustø; det var uvant for Peter å snakke til så mange på ein gong, men han ville ta utfordringa. Kjente at han kom til å vekse på det. Han fortsatte: «Og etterkvart som de skjønar at Gud ikkje er ein gubbe i skyene; så lurer de kanskje på: Kven er Gud då? Kanskje nokre av dykk tenker at Gud rett og slett ikkje fins; når de skjønar at bildet de hadde av han som barn ikkje stemmer. Men eg vil oppmuntre dykk til å søke Gud og bli kjent med nye sider ved han. Det vil de ikkje angre på. Som barn treng vi enkle bilde, men som ungdom og vaksne kan vi forstå enda meir. Ikkje ver redde for at ting endrar seg». Han fortsatte litt til med nokre eksempel på korleis ein kunne bli kjent med Gud på nye måtar. Han var letta då han var ferdig. Eline hadde høyrt på han og sa at han hadde klart seg bra.

«Eg vil vere slik kristen som du er, Peter!» var det nokre av ungdomane som sa etterpå. Peter var blitt veldig overraska. Han var ikkje van med all denne oppmerksomheita. Det kjendes som eit litt for stort ansvar. «De må ikkje følge meg», sa han «De må følge Jesus».

På veg heim frå samlinga, tenkte Peter på det å bli vaksen og finne ut kven ein er; som vaksen. Før var konfirmasjonen teiknet på at ein var vaksen på alle måtar. Slik var det ikkje lenger. Det var greit for Peter; han likte i grunn ikkje så godt brå forandringar. Glidande overgangar passa han godt. Men nokre opplevingar stod for han tydelegare enn andre. Å flytte på hybel til dømes. Sjølv om det å flytte på hybel ikkje kunne seiast å vere eit ritual, vart det i alle fall brå overgang til noko nytt. Peter hugsa då han flytta inn på hybelhuset og møtte Sara og Jo for første gong. Og Alex. Alt det nye, ansvaret, forventningane, klare seg sjølv, stå opp for seg sjølv. Peter hadde grua seg. Det var Alex som fekk han til å kjenne seg heime. «Klart vi skal synge bordvers i familien vår». Det lure blikket hans under virvarret med krøllar. Peter hadde kjent seg så trygg saman med han frå første stund. Fin fyr å vere ilag med når ein skulle sjå seg sjølv med andre sine auge.

Snakk om ritual... men då han kom heim, var Alex klar for å snaue seg. Krøllene skulle av! Alt! Det var visst inge måte å overtale han på til å late det vere.Då Peter høyrde klippemaskina starte opp i hendene på Sara, grøssa han litt. Ikkje berre fordi vindauga stod ope og det var kaldt. Men tenk så anleis Alex kom til å bli utan krøllane…

-Når banana er grønn,er det for tidlig. Sier Sara, mens hun står der i grønn jakke,og på ingen måte er klar enda for å ta opp tråden med Torstein.
-Når banana er gul, er det rett tid, sier hun til Gunnhild, som står kledd i gult og er så klar som det går an for å bli bedre kjent med Luna.
-Når banana er brun, er det for seint, sier Sara, og jeg kjenner at jeg lurer på om Jo hadde på seg en brun genser da hen dro.... Og om Alex ikke bare er utålmodig på å komme igang med hårklipp fordi det er for kaldt,men fordi han ikke liker å tenke på at det er for seint for ham og Jo.