~ Deler av hybelhuset ~

Alex han er en underlig kar
mange kan synes han er ganske rar
Hvor er han nå?
Må han virkelig gå?
Holdingen tilsier at han ikke er flytteklar

Torstein kan fremstå som nokså vill
i sin tale er han heller ikke særlig mild
Han tar med øl
vil ikke være døll
Men innerst inne er han veldig snill

En ydmyk Luna prøver å få kontakt
hennes stemme den høres så utrolig vagt
Er hun i tvil
gir et slags smil
Kan deres kjærlighet vokse i all sin prakt

Gunnhild er opptatt og fokuset snudd
har hun glemt av hennes kjærlighetsbrudd
Framtid ble til minner
nå står hun og skinner
Tiden er over for hennes vådeskudd

Oppmerksomme Sara legger merke til alt
hun kan se at det store slaget har falt
Bestevennen er tilbake
sammen er de make
«Redd Alex» og alt kan bli som normalt

-Klippet starter med en mørk gang hvor bananlampa lyser gult. Bananen til Gunhild er gul igjen,men hun er så opptatt av Alex at hun merker det ikke

- Torstein er sleip! Han blir ikke med for å hjelpe Peter,men leter etter Peters mobil,så han kan ta den selv. Det her missa jeg helt i fjor

-Elsker konfettiknappen og at den fortsatt funker ?

-Elsker at Gunhild er gul igjen,hun prøver ikke å være en Luna-kopi mer

Peter hadde hatt ei litt dårleg magekjensle på denne kvelden frå starten av. Alex ville sikkert bli overraska, men ville han bli begeistra? Sikkert ikkje. Om det ville få han til å droppe flytteplanane? Neppe.
Så skjedde det med telefonen hans; at han mista han. Heldigvis var Torstein grei og hjalp han å finne han att. Det var overraskande. Peter visste ikkje heilt kva han skulle tenke om Torstein lenger. Kanskje var han ikkje så dust likevel? Men når han la merke til at Torstein og Billie sat saman i trappa og delte ei flaske øl... Vel, Torstein kunne jo ikkje vite at Peter.. at han... uansett: Det var noko med Torstein han ikkje likte; så enkelt var det.
Kvar vart det av Alex? Skulle han ikkje kome snart?
David var pratesjuk og Peter prøvde å følge med så godt han kunne gjennom den høge musikken. Det var overraskande at Tina ikkje kom på festen, ho hadde vore så ivrig, men David forklarte at ho var blitt sjuk. Sår i halsen, tørrhoste og feber. David hadde tilbydd seg å vere heime, men Tina insisterte på at han skulle gå utan henne og ta med dippen. Men berre medan Peter og David prata kom det 3-4 meldingar frå Tina. David såg unnskyldande på Peter: "Tina lurer alltid på kva eg driv med, så eg sender ein snap av og til. Eg skriv av det er lame, då roar ho seg. Det er berre slik ho er". Peter nikka forståande og smilte vennleg. Han vart ofte overraska over ting folk fortalte om seg sjølv og liva sine. Men like ofte visste han ikkje kva han skulle svare og fortelle tilbake.

Peter kjente at stresset steig. Folk vart meir og meir uvørne og bråkete. Nokre av ballongane sprakk etterfulgt av høge hyl og latter. Møblar vart flytta på og velta. Av ein eller anna grunn var det vått i sofaen, så ingen ville sitte der. Peter ana uråd. Onkel Gabriel hadde vore så tydeleg på at det måtte bli slutt på den ville festinga.
Kvar vart det av Gunnhild og Alex eigentleg?
Peter følte at alt kom ut av kontroll.
Nokon burde seie høgt og tydeleg at festen var slutt.
Skru av musikken.
Kaste ut folk om nødvendig.
Peter såg seg rundt.
No var Sara borte også.
Peter bestemte seg for å berre gå inn på rommet sitt og lukke døra.
Ting hadde ikkje gått som planlagt.
Av ein eller anna grunn var han ikkje overraska.